γράφει η Αθηνά Ματίς
Μέσα στην πρώτη καραντίνα, τη στιγμή που οι άνθρωποι που εκφράζουμε τη σκέψη μας με εργαλείο την Τέχνη, ψάχναμε πως θα το κάνουμε, ανακάλυψα – και όχι μόνο εγώ- τον Volker Hermes.
To παράξενο είναι ότι σχολίασα τη δουλειά του στο Instagram και μου απάντησε ο ίδιος αμέσως.
Και ναι. Με ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι η δουλειά του είναι ένα παράθυρο στο μέλλον, από κάθε άποψη.
Ακόμη και αν τα «Κρυμμένα Πορτραίτα» είναι προϊόν επεξεργασίας μέσα από τον υπολογιστή, δεν του στερούν με τίποτε την ιδιότητα του ζωγράφου.
Τα έργα του είναι μελέτες πάνω στην ιστορία της ζωγραφικής.
Και ενώ μέχρι τον Ιούλιο του 2020 ο καλλιτέχνης πίστευε ότι το Instagram δεν είναι το κατάλληλο μέσον για να επικοινωνήσει τη δουλειά του, τα πράγματα πήραν έναν εντελώς άλλο δρόμο.
Η Vogue του αφιέρωσε ένα άρθρο, οι συνεντεύξεις στη Μόσχα, το Λονδίνο, τη Ν. Αφρική, το Βέλγιο, τη Βραζιλία δεν έχουν τέλος ενώ οι συνεργασίες με λαμπερά ονόματα από τον χώρο της μόδας, όπως αυτή με τον Allessandro Michele (head designer του οίκου Gucci), τη Lotta Volkova ή με τον κορυφαίο designer της Όπερας Patrick Kinmonth επιβεβαιώνουν ότι η ύπαρξή του δεν είναι συμπτωματική, αλλά ήρθε για να μείνει.
Πού οφείλεται όμως το γεγονός ότι ένας ζωγράφος δημιουργεί τόσο μεγάλο ρεύμα μέσα σε ένα χρόνο ενώ έχει πολύχρονη πορεία στον χώρο της Τέχνης?
Η εκτίμησή μου είναι ότι ο Covid έπαιξε τον ρόλο του.
Όταν στα media η χρήση της μάσκας επιβάλλονταν με τον πιο χειριστικό, τρομοκρατικό και άτσαλο τρόπο και πολλές φορές με πολιτικό υπονοούμενο, εκείνος έρχεται να βγάλει από ήδη γνωστά έργα τη σκόνη του χρόνου, τους φοράει μια μάσκα, ή μετατρέπει στοιχεία του ρούχου σε μάσκα, με έναν χιουμοριστικό και ανέμελο τρόπο και πετυχαίνει τον στόχο. Να απενοχοποιήσουμε αυτό το καινούργιο αξεσουάρ που μπήκε αιφνιδιαστικά στη ζωή μας.
Πρώτα μας ευαισθητοποιεί στο θέμα της ατομικής μας προστασίας και μετά μας δίνει την ευκαιρία- κι αυτό είναι σημαντικό- να παρατηρήσουμε σημεία του πίνακα που άλλες φορές θα αγνοούσαμε συστηματικά.
Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για πορτρέτα που πάντα συγκεντρώνουν την προσοχή μας στο πρόσωπο και σε στοιχεία της προσωπικότητας μέσα από την έκφραση.
Η αντίληψή μας λοιπόν πάνω σε κλασσικά πορτραίτα πήρε άλλες διαστάσεις.
Οφείλουμε δε να πούμε ότι δεν δουλεύει όπως όλοι οι Photoshop collagists. Δεν προσθέτει κάτι ξένο στο έργο. Προεκτείνει την τεχνοτροπία του αρχικού έργου και σέβεται απόλυτα τον δημιουργό.
Συμπέρασμα? Ανεβάζει την Τέχνη σε άλλο επίπεδο. Στο σήμερα. Και ναι. Τα έργα του δεν είναι απλά μια μασκαράτα.
GO ON VOLKER HERMES. Thank you!!!
